του Άγγελου Κολέμπα
Η κάθε μορφής εξουσία δίνει και το δικό της νόημα.
Διαφορετικά βλέπει την ανάπτυξη η παγκόσμια νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική ελίτ και διαφορετικά την έβλεπαν η πρώην Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ) και ο Κέυνς.
Τώρα οι Ολιγάρχες όπως πάνε, με το «όλα δικά μας», με την απορύθμιση του ωραρίου εργασίας, στην ουσία την κατάργηση του οχταώρου, να εργάζονται δέκα και δώδεκα ώρες και να πληρώνονται για εφτά ή οχτώ ώρες, σιγά-σιγά φθάνουμε στον Μεσαίωνα και στην εργασιακή ζούγκλα, όπου οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν κανένα δικαίωμα.
Γεννάται το μέγα ερώτημα!
Χωρίς εργαζόμενους μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη;
Μπορούν να έχουν κέρδη οι καπιταλιστές;
Ασφαλώς η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι.
Παρά την παγκόσμια οικονομική κρίση, οι Ολιγάρχες την προηγούμενη χρονιά αύξησαν τα κέρδη τους, την περιουσία τους
κατά 237 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αυτό για αυτούς είναι ανάπτυξη.
Όλοι εμείς οι από κάτω, καλό θα είναι να πιστέψουμε ότι η έννοια και το νόημα που δίνουν στην ανάπτυξη, όλες οι σημερινές εξουσίες είναι αντίθετη από τη δικιά μας ανάπτυξη.
Έστω και αν κάποιος είναι εργαζόμενος με τις σημερινές ευέλικτες μορφές ( το 60% με επιχειρησιακές συμβάσεις και 40% κλαδικές),
ο μισθός του (των 450 ευρώ και 500 ευρώ) δεν επαρκεί να καλύψει ούτε καν τις βασικές του ανάγκες για τα προς το ζην.
Δεν μιλάμε για την κατανάλωση που υπήρχε οχτώ χρόνια πριν, αυτή την έχουμε προ πολλού ξεχάσει.
Αφού λοιπόν οι επιχειρήσεις και κυρίως οι μικρές (ατομικές και οικογενειακές) κλείνουν η μια μετά την άλλη ( το 50% αυτών που υπήρχαν προ οχταετίας έχει ήδη κλείσει), τι κάνουμε;
Παραδινόμαστε αμαχητί και περιμένουμε το μάνα εξ ουρανού;
Σωτήρες δεν υπάρχουν πια.
Άρα, η μόνη λύση είναι εμείς όλοι, οι από κάτω, τοπικά, συλλογικά πάντα και δημοκρατικά να επιστρέψουμε στη μάνα γη και να την αξιοποιήσουμε για να επιβιώσουμε με αξιοπρέπεια και να σταματήσουμε τη συνέχεια της φτωχοποίησής μας, που τελειωμό δεν θα έχει είτε κλείσει είτε όχι η αξιολόγηση.
Τώρα, που λόγω της φτωχοποίησης της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, έχει αναπτυχθεί ένα κίνημα αλληλεγγύης και συνεργασίας, ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να δράσουμε.
Να συναντηθούμε όλοι, οι άνεργοι, οι χρεοκοπημένοι, οι προβληματισμένοι, οι ανήσυχοι για το μέλλον, οι απογοητευμένοι
και κυρίως οι νέοι μας και να κάνουμε γενικές συνελεύσεις σε χωριά και πόλεις, να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε να επιστρέψουμε στα χωριά μας που ερήμωσαν από τα στρατηγικά σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Παγκοσμιοποίησης, αλλά και από τα τραγικά λάθη των εκάστοτε κυβερνήσεων και των εγκληματικών νόμων για την τοπική αυτοδιοίκηση (Καποδίστριας, Καλλικράτης κ.ο.κ.).
Καλό θα είναι σήμερα όχι αύριο να πάρουμε τη μεγάλη απόφαση να εμπιστευτούμε τους εαυτούς μας, να αποκτήσουμε πάλι την αυτοπεποίθησή μας και να τολμήσουμε, να αλλάξουμε πορεία, να ξεχάσουμε την κατανάλωση που ζήσαμε και να αρκεστούμε στα ολίγα και ποιοτικά μας προϊόντα.
Τοπικά πάντα να αυτό-οργανωθούμε και:
-Να αναστήσουμε τον πρωτογενή τομέα, να καλλιεργήσουμε πάλι τα εγκαταλειμμένα χωράφια μας, που τελευταία θέλουν να τα κάνουν δάση με την ανάρτηση των δασικών χαρτών, που αντί να αυξάνουν τη καλλιεργήσιμη γη με τις παλιές ποικιλίες που έχουν εκλείψει, τις μειώνουν.
Απογραφή των πάντων να γίνει, αλλά συρρίκνωση των καλλιεργήσιμων και βοσκήσιμων εδαφών όχι.
-Να αναπτύξουμε την κτηνοτροφία μας , που έχει απίστευτα μειωθεί (το 80% του μοσχαρίσιου κρέατος είναι εισαγωγές από Γαλλία και Γερμανία), και αν δεν υπήρχαν οι βοσκοί από την Αλβανία, ίσως σήμερα να μην είχαμε ούτε ένα πρόβατο ή μία αγελάδα και να αυξήσουμε και όχι να μειώσουμε τις βοσκήσιμες εκτάσεις ( όπως γίνεται με τους δασικούς χάρτες, που θα μειώσουν τις καλλιεργήσιμες και βοσκήσιμες εκτάσεις ).
Δυστυχώς, αυτή η εγκληματική πολιτική που ακολουθείται εδώ και 40 χρόνια, από ανεύθυνους και ανίκανους πολιτικούς , σαν καλοί μαθητές υπέγραφαν και υπογράφουν τις οδηγίες-διαταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που υπηρετούσε και υπηρετεί την παγκόσμια Οικονομική ελίτ εις βάρος όλων των λαών μηδέ του Γερμανικού εξαιρουμένου.
Την τελευταία 20αετία στη Γερμανία τα κέρδη, ο πλούτος, η περιουσία της οικονομικής ελίτ αυξήθηκε κατά 800% και οι μισθοί και τα ημερομίσθια των εργαζομένων κατά μέσο όρο 1,50 %.
Αυτό είναι το μέγα επίτευγμα της Frau Μέρκελ και του Dr Σόιμπλε.
Ελπίδα λοιπόν, με την πολύ έξυπνη στρατηγική πολιτική επιλογή της υπερχρέωσης των κρατών από το παγκόσμιο τραπεζικό κεφάλαιο των ολιγαρχών, με μνημόνια και δάνεια για 100 χρόνια, δεν υπάρχει πια.
Όλοι οι κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι ας πουν επιτέλους
την αλήθεια, έστω και τώρα, στον Ελληνικό λαό ότι «αν μόνοι μας δεν μπορούμε να σωθούμε, κανείς δεν μπορεί να μας σώσει».
Από το 1821, πάντα περιμέναμε βοήθεια από τους ξένους και πάντα