Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Δεύτερη Ευκαιρία Επιχειρηματικότητας

Το μικρό σημερινό αφιέρωμα στην επιχειρηματικότητα και ειδικά στην δεύτερη ευκαιρία περιλαμβάνει δυο κείμενα: 

  • το πρώτο είναι από ομιλία - που έγινε ένα χρόνο πριν σε σχετική ημερίδα του ΕΕΑ - του Γιώργου Χατζηαναγνώστου και περιγράφει την κατάσταση και τα αιτήματα των μΜ επιχειρούντων επί κυβέρνησης Σαμαρά και 
  • το δεύτερο από τρέχον άρθρο του Γιώργου Φλωρά που περιγράφει τις αλλαγές που έγιναν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο Πτωχευτικό Δίκαιο και σχετίζονται με την έντιμη πτώχευση. 

Σημειώνουμε ότι ήδη έχει καταργηθεί επί πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η ποινικοποίηση των οφειλών στον ΟΑΕΕ και αναμένεται με το νέον έτος η ασφαλιστική μεταρρύθμιση που προβλέπει επιτέλους αναλογικότητα των εισφορών με απορρόφηση του ΟΑΕΕ στο ενιαίο ταμείο και επίσης ο νέος αναπτυξιακός νόμος. Σε κάθε περίπτωση τα δύο άρθρα που ακολουθούν, δίνουν μια πλήρη εικόνα της διαχρονικής κατάστασης της ελληνικής επιχειρηματικότητας, των αλλαγών που έχουν γίνει το 2015 και εκείνων που είναι απαραίτητες να γίνουν επειγόντως εάν θέλουμε να υπάρξει ελπίδα "παραγωγικής ανασυγκρότησης":



Ημερίδα "Δεύτερη Ευκαιρία Επιχειρηματικότητας", Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών - στις 11/12/2014

ομιλία του Γιώργου Χατζηαναγνώστου, σύμβουλου επιχειρήσεων, ακτιβιστή

Kυρίες και Κύριοι Καλημέρα σας.
Κατ'αρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσουμε το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών για την φιλοξενία και την υποστήριξη της εκδήλωσης.

Το σημερινό φλέγον θέμα που αναφερόμαστε έχει να κάνει με την ποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα και τους τρόπους διεξόδου από αυτό τον στραγγαλισμό των Μικρομεσαίων. Και λέω στραγγαλισμό γιατί τα νούμερα είναι αμείλικτα και συνάμα τραγικά. 225.000 μικρομεσαίοι (2) δεν μπορούν να πληρώσουν το ασφαλιστικό τους την εφορία τους, το ΕΝΦΙΑ και κινδυνεύουν επίσης με προσωποκράτηση μέσα από τα περιβόητα ραβασάκια του ΚΕΑΟ .

Ταυτόχρονα εάν έχουν σπίτι εκπλειστηριάζετε στην τιμή του 1/3 της αντικειμενικής αξίας ενώ οι απαιτήσεις τυχόν δανείων παραμένουν με τιμές προ κρίσης. Σημειωτέον ότι προστασία Α' κατοικίας από την Εφορία, τους Δήμους και τα Ασφαλιστικά Ταμεία δεν υπάρχει !!!
Αλλά ακόμα και εάν στο κατάσχουν εξακολουθείς και χρωστάς!!!
Οι δε οφειλές των πολιτών σε δάνεια Τραπεζικά (3) αλλα και εφορία υπερβαίνουν τα 72 δις € (7)

Κυρίες και Κύριοι άραγε μήπως εμείς οι Μικρομεσαίοι κυνηγάμε μάγισσες που είναι ιπτάμενες, κάνουν παρκούρ, και δεν μπορούμε να τις πιάσουμε;;

Προφανώς όχι ,δεδομένου ότι όλοι ζούμε από κοντά σε πραγματικό χρόνο τι ακριβώς συμβαίνει.
Δεν θα ψάξουμε να βρούμε τι ακριβώς συμβαίνει, και η Χώρα αναγκάζεται να εισάγει συνεχώς από ξένες χώρες προιόντα, γιατί όλοι ξέρουμε ότι οι διαδικασίες ελέγχου τηρούνται μόνο, όπου, και όταν το Κράτος προστασίας των Πολυεθνικών θέλει.

Κυρίες και Κύριοι, όλοι στις οικογένειες μας έχουμε ανέργους, και υπό πτώχευση ή οριστικά πτωχευμένους μικρομεσαίους.

Λέω όλοι επειδή όταν οι ΜΜΕ επιχειρήσεις στην Ελλάδα είναι 750,000 περίπου όταν όλοι οι εργαζόμενοι ενεργά απασχολούμενοι είναι περίπου 3.500.000 πολίτες. (1) Αυτό σημαίνει ότι ένας στους 5 είναι σε συνθήκες φορολογικής – ασφαλιστικής ομηρίας.

Ομηρίας γιατί δεν μπορεί σε αυτή την γενικευμένη στοχευμένη Ευρωπαϊκή ισοσκελισμένη ζωή, ο Μικρομεσαίος να ανταποκριθεί ακόμα και σε πολύ απλές στο παρελθόν υποχρεώσεις όπως την κάλυψη του ασφαλιστικού του ταμείου ΟΑΕΕ. Ταμείο που είναι και Το μοναδικό που έχει ποινικοποιήση την μη πληρωμή, αλλά και ανά 3ετία έχει αύξηση.

Θα σταθώ όμως μόνο σε 3 πίνακες που δείχνουν την σημερινή πραγματικότητα (5)

Ο πρώτος πίνακας είναι η ποσοστιαία συμμετοχή των μικρομεσαίων στην επιχειρηματικότητα σύμφώνα με τα επίσημα στοιχεία του 2011 και είναι το 96,7%!!! των επιχειρήσεων στην Ελλάδα.


Σημειωτέον ότι μετά το 2011 το υπουργείο οικονομικών(4) δεν έχει δώσει στοιχεία αναλυτικά παρά την πρόσφατη αναπάντητη επερώτηση στην Βουλή για τους λόγους που δεν δημοσιεύονται τα στοιχεία των Φορολογικών Δηλώσεων των πολιτών.(4)
Βλέπουμε ότι το 85% των απασχολούμενων στην Ελλάδα είναι από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, και το 69% της προστιθέμενης αξίας είναι από αυτές τις Μικρομεσαίες που διώκονται.


Στον δεύτερο πινάκα θα δούμε τις επιχειρήσεις με βάση τα επίσημα στοιχεία του Νοεμβρίου του 2014 μέσω ΕΣΕΕ για τον ΟΑΕΕ.
Ούτε καν την ασφάλισή τους άρα και της οικογένεια τους .


Σε αναστολή είναι 225.000 επιχειρήσεις .
Υπενθυμίζω ότι στην προσπάθεια του το Κράτος να εισπράξει χρήματα δίνει συνεχώς παρατάσεις εκπρόθεσμης αναδρομικής διακοπής επιχειρήσεων που έχουν παύσει-αδρανοποιήσει την λειτουργία τους.
Αυτοί οι Μικρομεσαίοι αδυνατούν λόγω οφειλών ακόμα και να κλείσουν τα βιβλία τους και για αυτές τις επιχειρήσεις δεν υπάρχουν επίσημα δημοσιο-ποιημένα στοιχεία από τις αρμόδιες εφορίες.

Συμφώνα λοιπόν με την υπάρχουσα κατάσταση, γνωρίζουμε ότι μόλις το
5,4% της Ελληνικής παραγωγής της καθαρής προστιθεμένης αξίας παράγεται από τον πρωτογενή τομέα, !!! μόλις το 14,9 % από τον δευτερογενή τομέα και 79% από τον τριτογενή Τομέα!(6)
Το γεγονός αυτό από μόνο του αναδεικνύει την αδυναμία διάρθρωσης της Ελληνικής Οικονομίας .
Δηλαδή στην σημερινή Ελλάδα η ροή χρήματος περνάει στοχευμένα κατά ένα τεράστιο ποσοστό μέσα από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις S/M πολυεθνικές, Ομίλους που διακινούν αυτά τα λίγα βασικά αγαθά που αγοράζουν οι πολίτες για επιβίωση πλέον απορροφώντας τα λιγοστά χρήματα που έχουν.


Ο εγκλωβισμός των μικρομεσαίων λοιπόν περάν του υπαρκτού κυνηγητού από τις επιλογές του κράτους αργά αλλά σταθερά μεταβιβάζει το ενεργητικό του (δηλαδή το κεφάλαιο του) στις πολυεθνικές οπού είτε λόγω δεσπόζουσας θέσης είτε λογω φορολογικής ασυλίας (offshore, royalties, Transfer pricing κ.α. ) δεν μπορεί να τις ανταγωνιστεί .
Όμως τι θα μπορούσε το κράτος να κάνει για να επανεκκίνηση η οικονομία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων; Εύκολα θα μπορούσε κανείς να πει να κάνει ακριβώς το αντίθετο από ότι κάνει τώρα!

Όμως η 2η ευκαιρία που σήμερα σχολιάζουμε πως μπορεί να αξιοποιηθεί προς όφελος του Κράτους;

Πως μπορούμε να απεγκλωβίσουμε αυτούς τους επαγγελματίες και να δώσουμε μια ελπίδα στην κοινωνία ;

Σίγουρα θα βρεθεί κόσμος που θα σχολιάσει “Γιατί να μην τιμωρηθούν που πτώχευσαν ή που θα πτωχεύσουν; Σχολιάζοντας πικρόχολα: Aς Πρόσεχαν δεν ήταν ικανοί ..!!

Εδώ τίθεται το εξής θεμελιώδες ερώτημα.. Κατά πόσον μπορεί ένας επαγγελματίας σε ένα ασταθές πολιτικοχρηματοοικονομικό περιβάλλον να προβλέψει την έκτακτη συνθήκη, το έκτακτο γεγονός, την έκτακτη φορο-λογική μεταρρύθμιση, την έκτακτη απεργία κ.α. έκτακτα;

Κυρίες και κύριοι η δεύτερη ευκαιρία δεν έιναι μέσο αποφυγής ευθυνών… Η πτώχευση δεν είναι αποκλειστική απροσεξία-ανικανότητα του μικρομεσαίου .

Η εφαρμογή της δεύτερης ευκαιρίας στην επιχειρηματικότητα απεγκλωβίζει ιδιαίτερα σήμερα χιλιάδες συμπολίτες μας αθροίζοντας τους στο ενεργό παραγωγικό δυναμικό της οικονομίας και μάλιστα με εμπειρία που δεν βρίσκεται σε κολεγιακούς τίτλους αλλά στην πράξη.

Η δεύτερη ευκαιρία είναι ευκαιρία επανεκκίνησης της Ελληνικής οικονομίας, αύξηση παραγωγικότητας και θέσεων εργασίας σε ένα καταβαραθρωμένο ΑΕΠ .
Όμως η δεύτερη ευκαιρία αφορά μόνο τους του εγκλωβισμένους, ή και το μέλλον της ανάπτυξης της Ελλάδας;;

H σημερινή ημερίδα θα μπορούσε εύκολα να ανοίξει τον δρόμο και για την ανάγκη μοντέλου πρόληψης της καταστροφής του υφιστάμενου ή του μελλοντικού παραγωγικού ιστού στο μέλλον.

Η πρόληψη; Aκούσατε ποτέ να μιλά κανείς για πρόληψη που θα προστατεύει τους μικρομεσαίους από την πιθανή πτώχευση ;;
H μόνη αγωνία σήμερα της συγκυβέρνησης είναι το πώς θα εισπράξουν αφού δεν θέλουν να καταπολεμήσουν τις Υπεράκτιες των ομίλων των πολυεθνικών.

Για εμάς που επί χρόνια συμμετέχουμε στον παραγωγικό ιστό της οικονομίας και επιδιώκουμε διακαώς την ανόρθωση της πρωτογενούς παραγωγικής ενδογενούς ανασυγκρότησης προτείνουμε:
  • Να στηριχτεί η ενδογενής παραγωγικότητα της χώρας που έχει εγκαταλειφθεί στο έλεος των εισαγωγών ακόμα και στα λεμόνια Ινδίας .
  • Να στραφεί επιτέλους η Πανεπιστημιακή εκπαίδευση στην συνεργασία με την πραγματική οικονομία δηλαδή τις επιχειρήσεις μεταποιητικές κ.α. και όχι να κοιτάζουν μόνο τα ερευνητικά προγράμματα.
  • Να προωθηθεί η έννοια του crowdfunding και στην Ελλάδα για όσους θέλουν εξωτερική χρηματοδότηση χωρίς την συμμετοχή Τραπεζικών επιχειρήσεων.
  • Να καθιερωθεί Δια βίου Επιχειρηματική εκπαίδευση των μικρομεσαίων μέσω των θεσμών των Επιμελητηρίων δεδομένου ότι ο σκληρά εργαζόμενος Μικρομεσαίος δεν έχει χρόνο για εκπαίδευση όταν εργάζεται 10-14ωρες την ημέρα .
  • Να δημιουργηθεί και να τροποποιηθεί ο πτωχευτικός κώδικας που θα μπορεί να παρεμβαίνει προληπτικά, συμβουλευτικά και εχέμυθα στην επιχείρηση μέσω συμβούλων και όχι κατασταλτικά κατόπιν εορτής.
  • Να δημιουργηθεί φορέας εποπτείας ελέγχου των προς πτώχευση Μικρομεσαίων και όχι απ ευθείας έλεγχος με μονομερής αρμοδιότητες προς διευθέτηση στις Τραπεζικές επιχειρήσεις όπως σκοπεύει να κάνει το Υπουργείο .
  • Να διαχωρίσουμε την ποινική και αξιόποινη πράξη από την επιχειρηματική δραστηριότητα στα δικαστήρια όπου ο επαγγελματίας δικάζεται στο ίδιο δικαστήριο με τον φονιά. Γιατί άραγε οι Έλληνες να στερούνται το δικαίωμα πτώχευσης ιδιωτικά και επαγγελματικά όταν στις περισσότερες χώρες είναι ο θεσμοθετημένος κανόνας;
  • Και τέλος. 
  • Να ληφθεί τελικά μέριμνα να υπάρξουν άνθρωποι σε αυτήν την χώρα γιατί με τον ρυθμό εξόντωσης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας η γη της Ελλάδας θα έχει εκποιηθεί έναντι πινακίου φακής σε Mεγαλοραντιέρηδες.
Ας μην ξεχνάμε ότι πηγή της δημιουργίας είναι ο παράγων άνθρωπος που μπορεί να παράγει προϊόντα ..και αυτό που παράγει πλούτο είναι ο άνθρωπος και η δημιουργικότητα του .

Εάν δεν υπάρξουν άνθρωποι που θέλουν και μπορούν να δημιουργήσουν δεν θα υπάρχει οικονομία.. Δεν θα υπάρχουν όπως τα λένε οι σύγχρονοι αυτά τα μορφώματα που λέγονται Αγορές..
Αγορές χωρίς ανθρώπους δεν γίνεται, Άνθρωποι χωρίς αγορές γίνεται .
Εκτός εάν θέλουμε να παίζουμε το φιδάκι χωρίς τέλος ακριβώς όπως αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα όπου Μικρομεσαίος δεν μπορεί ποτέ να παρουσιάσει κέρδος λόγω απρόβλεπτων συνθηκών ..
Βέβαια πάντα υπάρχει η δυνατότητα να βλέπουμε τα πράγματα όπως θέλουμε και να βολεύονται οι λίγοι έχοντες..

Σας ευχαριστώ .

ΠΗΓΕΣ
(5) ΙΜΕ ΓΕΣΕΒΕΕ 2013


πηγή άρθρου endogenis


Η δεύτερη ευκαιρία και η φιλοσοφία του επιχειρείν

Η δεύτερη ευκαιρία στους έντιμους πτωχεύσαντες είναι, ήδη, μία πραγματικότητα στην ελληνική νομοθεσία. Με την εισαγωγή της σύστασης της Ε.Ε. στο Πτωχευτικό Δίκαιο, (Ν4336/2015), ορίστηκε ότι τα φυσικά πρόσωπα απαλλάσσονται, πλήρως, από τα χρέη της πτωχευτικής περιουσίας, εντός τριών ετών από την (έντιμη) πτώχευση.

Γράφει ο Γιώργος Φλωράς, μέλος του ΔΣ του ΕΕΑ
Για την πλήρη και αποτελεσματική εφαρμογή της διάταξης έχουμε δρόμο ακόμη. Πρέπει να απαντηθούν πολλά ερωτήματα. Ένα από αυτά, από τα πλέον ουσιαστικά, είναι: πότε καθίσταται μία επιχείρηση αφερέγγυα και τι πρέπει να γίνεται μόλις γίνει η διαπίστωση;
Στην Αγγλία, παγκόσμια οικονομική δύναμη, η αφερεγγυότητα ορίζεται ως η αδυναμία μιας επιχείρησης να εκπληρώσει τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις της. Με απλά λόγια (δεν είναι έτσι απλό), έρχεται η ώρα να οφείλεις σε μισθούς, ενοίκια, εφορία, ταμεία, προμηθευτές; Τέλος.

Η αλήθεια είναι ότι ένα υγιές επιχειρηματικό περιβάλλον, απαιτεί σύγχρονο Πτωχευτικό Δίκαιο. Απαιτεί μία επιχείρηση που αποτυγχάνει να φεύγει γρήγορα από το «πεδίο μάχης» κι εφόσον ο επιχειρηματίας που απέτυχε δεν οδήγησε με δόλο την επιχείρηση στην πτώχευση, να συνεχίζει άμεσα, παίρνοντας και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη ευκαιρία…

Αγγλική συνταγή

Ας φανταστούμε, λοιπόν, ότι εφαρμόζεται η αγγλική συνταγή για τη διαπίστωση της αφερεγγυότητας και στην Ελλάδα. Τι αλλαγές θα φέρει στο επιχειρηματικό περιβάλλον; Θεωρώ δεδομένο ότι θα ισχύει η άμεση δεύτερη ευκαιρία, διότι το ένα μόνο του δεν στέκει.

Οι επιχειρηματίες θα αναγκαστούν να ασχοληθούν με την ουσία της επιχείρησης, με τις χρηματοροές (cash flow). Θα συνειδητοποιήσουν ότι το επιχειρείν δεν σημαίνει απλώς τζίρος και κέρδη, αλλά θετικές χρηματοροές. Άρα, θα αλλάξουν λογική σε κάθε κίνησή τους, συνεχίζοντας, φυσικά, να ρισκάρουν. Πλέον, κάθε δράση τους, κάθε απόφαση θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη το αν θα υπάρχουν, σε συγκεκριμένες στιγμές, αρκετά μετρητά (της επιχείρησης ή δανεικά) διαθέσιμα.

Λιγότερα φέσια

Τα χρέη που θα δημιουργούνται από μία επιχείρηση, που οδεύει προς την καταστροφή, θα είναι εξαιρετικά μικρότερα. Αν για παράδειγμα μία επιχείρηση οφείλει στην εφορία μία ή δύο δόσεις, τότε έχουμε άμεση ενεργοποίηση της διαπίστωσης της αφερεγγυότητας και η επιχείρηση (αν δεν «συμμορφωθεί») θα κλείσει. Άρα τα «φέσια» στην αγορά θα είναι μικρότερα.

Οι επιχειρήσεις θα εκτιμούν διαφορετικά τον κίνδυνο και δεν θα «κοιμούνται» με ασφάλεια, όταν δίνουν πιστώσεις, σκεπτόμενοι ότι «θα τον πάω στα δικαστήρια» κ.λπ. Ο έντιμος πτωχεύσας θα απαλλάσσεται πλήρως από ποινικές και αστικές ευθύνες, άρα ο πιστωτής θα το σκεφτεί 100 φορές καλύτερα να του δώσει πίστωση. Δεν θα περιμένει τον Εισαγγελέα να γίνει αρωγός του στην είσπραξη της επιταγής.

Θα αναγκαστεί να αξιολογεί καλύτερα κάθε συνεργάτη, να μελετάει τα οικονομικά στοιχεία του πελάτη και μετά να δίνει (αν δίνει) πίστωση. Οι πιστώσεις θα μειωθούν σημαντικά. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Αγγλία μιλάς για πίστωση 60 ημερών και σε νομίζουνε… τρελό.

Το πνεύμα της… αποτυχίας

Οι επιχειρήσεις θα επιλέγουν την ενοικίαση (και όχι την αγορά) παγίων στοιχείων. Θα μπει στο πνεύμα του επιχειρείν ότι η αποτυχία είναι μέσα στο παιχνίδι, ευπρόσδεκτη από μία προηγμένη επιχειρηματικά κοινωνία, οπότε ο επιχειρηματίας που δεν νοιώθει βεβαιότητα για το μέλλον, θα επιλέγει ενοικίαση και όχι αγορά παγίων στοιχείων.

Θυμίζω, τελειώνοντας, ότι υποχρεωτική πίστωση δεν δίνει κανείς. Όποιος δίνει πίστωση, ρισκάρει για να κερδίσει. Το ρίσκο ανήκει σε όλες τις επιχειρήσεις, όχι μόνο σε αυτές που λαμβάνουν πιστώσεις.

*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Finance & Markets Voice της Πέμπτης 10 Δεκεμβρίου 2015. 

πηγή e-άρθρου fmvoice

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU