Είκοσι και πλέον, και από τα πλέον ενεργά και ιστορικά στελέχη της
φιλοευρωπαϊκής πτέρυγας των Οικολόγων Πράσινων, ανακοίνωσαν με κείμενό
τους (
http://thinkpi.gr/?p=369) πως αποχωρούν από το κόμμα. Ανάμεσά τους ο δεύτερος στο ψηφοδέλτιο επικρατείας των εκλογών του 2012 Νίκος Μυλωνάς, τα εκλεγμένα μέλη του Πανελλαδικού Συμβουλίου Κώστας Κατώπης, Ελένη Παρασκευοπούλου και Αλέκα Μελιάδου και επτά υποψήφιοι βουλευτές του κόμματος στις πρόσφατες εκλογές.
Αν και δηλώνουν πως η χώρα έχει σήμερα «
περισσότερο από ποτέ ανάγκη από την πολιτική οικολογία», οι «20» καταγγέλλουν πως οι Οικολόγοι Πράσινοι «
σύρονται βήμα-βήμα στην αγκαλιά της αριστεράς». Διαπιστώνουν πως στο «
γραφειοκρατικό μηχανισμό της ηγεσίας των Οικολόγων Πράσινων» σοβεί «
ένας
αγώνας επικράτησης, αφυδατωμένος από την πολιτική... που θα δίνεται σε
αίθουσες δικαστηρίων ή στο επίπεδο της κομματικής εξόντωσης του ενός από
τον άλλο».
Τέλος δηλώνουν οπαδοί των μεταρρυθμίσεων και της ευρωπαϊκής ομοσπονδοποίησης και διαβεβαιώνουν πως θα είναι παρόντες στους «
αγώνες για την αντιμετώπιση της οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής κρίσης».
Στο πρόσφατο συνέδριο της Λαμίας, που αποφάσισε την «επανεκκίνηση»
των Οικολόγων Πράσινων, οι «20» συμμετείχαν στην πλειοψηφία και
συνεισέφεραν ενεργά στη σύνταξη της πολιτικής του απόφασης.
Οι εσωκομματικές όμως εξελίξεις που ακολούθησαν, με την έμπρακτη
αναθεώρηση του πνεύματος της πολιτικής απόφασης της Λαμίας από την
ηγεσία των Οικολόγων-Πράσινων, την «περίεργη» και ταραχώδη ομαδική
προσχώρηση 184 πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ στους Οικολόγους Πράσινους και
τα διαρκή -και αντίθετα στις πολιτικές αποφάσεις του συνεδρίου της
Λαμίας- ανοίγματα του Μιχάλη Τρεμόπουλου στο ΣΥΡΙΖΑ, τους οδήγησαν στην οριστική απόφαση να διακόψουν κάθε πολιτικό τους δεσμό με τους Οικολόγους Πράσινους
Κάποιες τελευταίες σκέψεις πριν τον αποχαιρετισμό
των Νίκου Μυλωνά, Κωνσταντίνου Κατώπη, Αλέξανδρου Αποστόλου, Δημήτρη Νοταρά, Ελένης Παρασκευοπούλου, Καλής Παναγιωτίδου, Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, Δημήτρη Μπάρδη, Αθηνάς Κοϊμτσίδου, Γιάννη Καραμήτρου, Κωνσταντίνου Γκαράκη, Αλέκας Μελιάδου, Μιχάλη Αντύπα, Δημήτρη Στασινόπουλου, Λιάνας Κατώπη, Αλέξανδρου Λαλάκου, Αντρέα Κουσουρή, Μιχάλη Ασημακόπουλου, Δημήτρη Μπανάκου, Γιάννη Γεωργίου, Γιώργου Κριμιτσά, Δημήτρη Κουτσουρέλη.
|
Think Π |
Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο για τις εξελίξεις στη χώρα και την Ευρώπη, για τη μορφή που θα πάρει η οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότησή τους. Οι σημερινές επιλογές θα καθορίσουν την εικόνα της χώρας και τη μορφή της Ευρώπης για πολλές δεκαετίες.
Αυτή τη στιγμή η χώρα, εμείς, έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη την πολιτική οικολογία. Αν αναζητάμε λύσεις βιώσιμες και κοινωνικά δίκαιες, χρειάζεται να επηρεάσουμε τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση των ιδεών, που υπερασπίζεται η πολιτική οικολογία. Χρειαζόμαστε ένα πράσινο κόμμα που:
· θα υπερασπίζεται την πολιτική του αυτονομία διεκδικώντας τη διαμόρφωση ενός διακριτού πράσινου πόλου. Που δεν θα είναι ουρά εκλογικών ή άλλων σχεδιασμών «δεξιών» ή «αριστερών» σχηματισμών.
· θα αποτελέσει ένα νέο παράδειγμα πολιτικής λειτουργίας μακριά από γραφειοκρατικούς μηχανισμούς και πελατειακές σχέσεις. Που θα βασίζεται και θα ενθαρρύνει την εθελοντική συμμετοχή των μελών του αξιοποιώντας από τα κρατικά προνόμια και την χρηματοδότηση τα ελάχιστα απαραίτητα για τη λειτουργία του. Όπου τα μέλη θα είναι ενεργά πολιτικά υποκείμενα και όχι υποσύνολα “καρτών” στα χέρια κάποιων “αρχηγών”.
· οι σχέσεις μεταξύ αυτών που απαρτίζουν την ηγεσία, ο τρόπος που ασκούν την πολιτική όσοι αποτελούν την ηγεσία θα διέπεται από τις αρχές της σύνθεσης, της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και της συναίνεσης. Που οι αντιπαραθέσεις θα είναι πολιτικές και οι προσωπικές επιδιώξεις δε θα υπερισχύουν του κοινού συμφέροντος.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι (ΟΠ) σήμερα με κύρια ευθύνη της ηγεσίας τους δεν ανταποκρίνονται σε τίποτα από τα παραπάνω αναπαράγοντας τα χειρότερα χαρακτηριστικά των παραδοσιακών κομμάτων.
Στο εσωτερικό αυτής της ηγεσίας έχει ξεσπάσει ένας άγριος πόλεμος με μόνο διακύβευμα τον έλεγχο του κόμματος. Χωρίς διαφορές στις πολιτικές προτάσεις, χωρίς διαφορές στις πρακτικές, χωρίς αρχές. Όλα επιτρέπονται για να καταληφθεί η εσωκομματική εξουσία.
Σε πολιτικό επίπεδο, ανεξαρτήτως της τελικής έκβασης του αλληλοσπαραγμού και παρά τη σαφή αντίθετη άποψη των μελών τους, οι ΟΠ βήμα – βήμα σύρονται στην αγκαλιά της αριστεράς[i]. Η πορεία φαίνεται ότι θα ολοκληρωθεί μέχρι τις ερχόμενες Ευρωεκλογές.
Η κοινωνία όμως, δεν ενδιαφέρεται για αυτές τις εσωκομματικές «μάχες». Αδιαφορεί για «ηγέτες» που δεν αποδεικνύονται άξιοι να ανοίξουν νέους δρόμους. Οι εξελίξεις στους ΟΠ είναι οδυνηρές για όσους και όσες ενδιαφέρονται για τις προοπτικές της πολιτικής οικολογίας στη χώρα μας.
Λυπούμαστε που δεν μπορέσαμε να αποτρέψουμε αυτές τις εξελίξεις. Που πιστέψαμε ότι μπορούσαν να δοθούν νέες ευκαιρίες.
Προτείναμε ανοικτά και δημόσια συγκεκριμένα μέτρα για την ανακοπή αυτής της καταστροφικής πορείας. Οι προτάσεις αυτές γίνονταν συχνά δεκτές από τα μέλη στα συνέδρια[ii], όμως πάντα απορρίπτονταν στην πράξη[iii] από το γραφειοκρατικό μηχανισμό της ηγεσίας των ΟΠ, αφού έρχονταν σε ευθεία σύγκρουση μαζί του. Προειδοποιήσαμε πολλές φορές για την πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα[iv].
Όλες οι προειδοποιήσεις μας έπεσαν στο κενό.
Δεν πρόκειται να παρακολουθήσουμε πια έναν αγώνα επικράτησης αφυδατωμένο από την πολιτική. Έναν αγώνα που θα δίνεται σε αίθουσες δικαστηρίων ή στο επίπεδο της κομματικής εξόντωσης του ενός από τον άλλο. Δεν μπορέσαμε να τον αποτρέψουμε. Δεν πρόκειται όμως να συμβάλουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην καταστροφή των προοπτικών της πολιτικής οικολογίας.
Αποχωρούμε από το μόρφωμα των ΟΠ, το οποίο δεν εκπροσωπεί πια την πολιτική οικολογία.
Διαβεβαιώνουμε τις φίλες και τους φίλους που παραμένουν στους ΟΠ ή που αποχώρησαν απογοητευμένοι από το εγχείρημα των ΟΠ, τους φίλους και τις φίλες που ανεξάρτητα από κομματική ένταξη ενδιαφέρονται για ...